Niet alleen in Emmaüs

Mijn oog viel
op een schilderij,
ik zag twee mannen tafelen,
tussen hen lichtte vaag
nog Zijn gezicht,
zij zagen het niet meer
maar Hij
zat tegenover mij
en ik realiseerde
Hij was bij hen
maar is ook hier
nog elke dag erbij.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Egbert Dekkers

Paasmorgen

‘k Had kruiden voor mijn Liefste in olie gestopt,
ik kon de hele nacht niet slapen, ik was kapot.
Toen kwam ik bij het graf en wist niet wat ik zag,
de steen was weg, ik schrok en keek hoe Hij er lag.
Ik vloog naar Simon Petrus en Johannes op een draf,
Ze hebben onze Jezus weggehaald uit zijn graf,
Johannes kon van ons het hardste lopen,
boog zich bij de ingang meteen voorover
en zei dat hij de doeken liggen zag,
Petrus wilde het zien, hij ging in het graf.
De doek voor het zweet lag opgerold en apart,
Johannes geloofde dat Jezus het neergelegd had.

De beide mannen vertrokken met elkaar,
ik wilde nog niet naar huis, voelde mijn tranen.
Dit was teveel, ik keek waar Hij gelegen had,
daar zag ik door mijn troebele ogen in de schaduw
twee engelen zitten in lichte witte kleren,
ze vroegen mij wat me toch zo deerde.
Ik zei dat ze mijn Jezus hadden weggehaald
en dat ik nu niet wist waar hij gebleven was.
Toen ik omkeek zag ik de tuinman die mij stilde,
hij vroeg ook al waarom ik toch zo weende,

wilde graag weten wie ik eigenlijk zocht,
misschien had hij Hem ergens heengebracht.

Dat vroeg ik hem en toen riep hij mijn naam,
Ik zag dat Híj het was, ging heel dicht bij Hem staan.
Meester, riep ik van pure blijdschap uit.
Hij was het echt, Hij gaf mij nieuw geluid.
Ik zeg u wat Hij opdroeg om te zeggen,
Hij ging weer naar zijn Vader, ik zal het uitleggen;
Zijn Vader is ook onze, Hij ging dus naar God,
Hij ging alvast, wij komen nog aan bod.
‘k Ben toch zo blij dat ik Hem weer levend zag,
Hij is mijn adem, mijn lichtglans in de nacht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Levensvillanelle

Heer, U hebt het leven lief,
het was de reden dat U schiep,
U schreef ons in Uw Levensbrief.

U nam voor ons het initiatief,
ik dank U dat U mij ook riep,
Heer, U hebt mijn leven lief,

dat blijft voor mij het hoogst motief
ook als het wel eens tegenliep,
U schreef mij in Uw Levensbrief.

U opende een perspectief
toen U voor ons naar ‘t kruishout liep,
zo hebt U Heer ons leven lief,

doorstond U ‘t grootste ongerief,
wat is Uw liefde onmetelijk diep,
U schreef het in Uw levensbrief,

ik zag U, eindeloos creatief
omdat U altijd naast mij liep,
wat heb ik Heer Uw leven lief,
zo leesbaar in Uw Levensbrief.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Geschreven voor het thema "Heb het leven lief" van www.gedichtensite.nl

Gebed in open handen

Ingebed in open handen
voel ik opnieuw de wanden
van Wie mij steunt en draagt,
mij nimmer overvraagt.

Vader, dank dat in Uw nacht
Uw open hand ons vrede bracht.
Geef mij dat elke nieuwe dag
ik door Uw hand getuigen mag.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Stel dat het graf niet leeg was

Wat als het graf niet leeg was,

wanneer Hij niet was opgestaan,

de vrouwen Hem in dode staat

nog hadden aangetroffen?

Hoe was het dan gegaan?

Denk je eens in

dat Christus daar nog lag,

dat Hij niet aan de mensen

was verschenen,

niet naar de Vader

opgevaren was,

Zijn Heilige Geest

niet had gegeven,

wat was dan ons geloof geweest,

waar onze hoop gebleven?

Wat een geluk, wat een genade

dat Christus opstond uit zijn graf,

de wegen voor ons baande,

Zijn Heilige Geest ons gaf,

dat Hij weer in de Hemel is,

aan ons zich openbarend,

springlevend ons tot Trooster is

en ons regeert op aarde.

Uitbundig prijs ik Hem die leeft

en bij ons terug zal komen

die elke dag ons adem geeft,

in u en mij wil wonen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven voor het thema "Het graf is leeg" van gedichtensite

Geopend naar Hem

Hij opent Zijn handen
als ik ze vouw,
ik lees in die handen
de tekens van trouw.
Hij opent mijn ogen
als ik ze sluit,
in zijn open handen
wens ik me Zijn bruid.
Vraagt Hij om mijn hand,
ik ben van Hem,
in leven en sterven
’t is Zijn hand die ‘k omklem.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Niet alleen in Emmaüs

Mijn oog viel
op een schilderij,
ik zag twee mannen tafelen,
tussen hen lichtte vaag
nog Zijn gezicht,
zij zagen het niet meer
maar Hij
zat tegenover mij
en ik realiseerde
Hij was bij hen
maar is ook hier
nog elke dag erbij.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Egbert Dekkers

De gegeven geest

Hij gaf de geest,

het tempelvoorhang spleet,

bloedspatten aan de rafels

getuigen van Zijn doorgang

naar de Vader

tijdens het beven

van de donkere aarde.

Waarlijk,

Hij was de Zoon van God.

De aarde beeft opnieuw,

een zware steen onthult

een gapend en verlaten graf,

bloedspatten aan de rafels

van opgerolde banden

getuigen stil.

Waarlijk,

de Zoon van God

is opgestaan!

U zult de Geest ontvangen,

belooft de Zoon van God

wanneer Hij op de wolken

de aarde overstijgt,

op weg gaat

naar de Vader.

Hij geeft de Geest,

Zijn wind steekt op in vlagen,

brengt ons te binnen

wat Hij zei

bij ’t geven van de geest

in handen van Zijn Vader,

het is volbracht!

Ik luister naar de Geest

en hoor; vier nu bevrijd

vandaag en voor altijd

het Pinksterfeest met Mij.

Geef ik de geest,

de Zijne,

Hij is erbij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Emmaüsgangers van nu

Juist
als je verdrietig
bespreekt
Hij is voorbij

haalt Hij je in
en komt langszij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Op weg

Ze voelden zich

zo verlaten.

Hij liep met hen op,

ze hadden het niet in de gaten.

Ze spraken met Hem

over Zijn dood,

Hij brak met hen

het brood.

Pas op het ogenblik

dat Hij verdween

herkenden ze Hem,

niet meer alleen.

　

Bij Lucas 24 : 13 – 35

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Spoorloos

Hemel en aarde bewogen,

geliefden van verre gezocht,

groeiend verlangen,

gebroken harten,

opgevoerde spanning,

uitgestoken armen,

tot tranen geroerd,

innige omhelzing,

vreugde alom.

Hemel en aarde bewogen,

geliefden van verre bezocht,

tot tranen geroerd,

de mens vrijgekocht,

hoe groot

zal Zíjn verlangen zijn.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Geïnspireerd door het televisieprogramma Spoorloos

Kerkgangers na Pasen

Komend uit de kerk,

nog vol van wat ze hoorden,

verkondigd door de

opgetogen predikant,

voelen ze

vernieuwd, herboren

een diep versterkte band met

de verrezen liefdevolle Heer.

Ze groeten blij wie hen passeren,

ontsluiten sloten van hun fiets,

uiten hun vreugde

tussen uitlaatgassen,

omzeilen glansrijk

glas langs de terrassen.

De kracht van overwonnen dood

doet Zijn nabijheid stralen,

het leven ademhalen

op wegen van geloof en hoop.

Ze rijden in de wereld

met opgewekt gemoed

de warme gloed van Pinksteren

vol overtuiging tegemoet.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit de bundel: "Het pinkstert!"

　

Innerlijke verschijning na Pasen

De rust keert weer in het gebouw

waar Thomas achterblijft,

hij voelt zich ongemakkelijk.

Eén keer had hij

de samenkomst gemist

en juist die dag was Hij

zo duidelijk aanwezig,

hij was de enige

die Hem niet had gezien.

Waar was hij toch

dat hij dit had gemist,

wat was er zo belangrijk

dat hij dit niet kon beleven.

Er speelt een melodie

door zijn gedachten

met onophoudelijke kracht,

hij pakt een liedboek, zoekt de tekst

van wat er in hem zingt.

Wanneer hij deze regels leest

weet hij: De opgestane Heer,

Hij is hier nú, bij mij!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gedachten rond Pasen

Hoe zou de verlatenheid

na Goede Vrijdag

voor wie het beleefden

hebben gevoeld,

wij kennen de afloop,

de vreugde van Pasen

maar denk je hun wanhoop

eens in na Zijn dood.

Ik zou er toch niet

aan moeten denken

te leven zonder

de levende Heer,

Hem in een graf

in de rotsen te weten

achter een steen,

onbereikbaar,

niet meer…

Zou ik zo’n leven

kunnen verdragen,

ik schrik van alleen

de gedachtegang al,

Heer, dank voor Uw Woord,

Uw beloften, de dagen

dat U met ons bent,

hier, nu en overal.

Bij Mattheus 28 : 20.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit de bundel: "Het pinkstert!"